Pierwsze potwierdzone osadnictwo na terenie dzisiejszej Krynicy Morskiej pochodzą z lat 1258-1282. Mówią one o miejscowości Lipa (Liep), której nazwa pochodziła od granicznego drzewa. Po 1309 roku Zakon Krzyżacki włączył Lipę w skład Komturii Elbląskiej. Pod nazwą Kahlberg pierwszy raz wzmiankowana w roku 1424 na dokumencie Elbląskiego Komtura nadającego przywilej lokacyjny dla karczmy Mikołaja Wildenberga. Od 1466 należała do Gdańska, po 1842 przeszła na własność Elbląga. W tym czasie uruchomiono połączenia morskie z Elblągiem i Królewcem.
3 maja 1945 roku z miejscowości wyparto jednostki niemieckie. Dokonały tego oddziały 2 armii gwardyjskiej i 45 armii 3 Frontu Białoruskiego Armii Czerwonej.
Miejscowość znacznie rozbudowana po II wojnie światowej. Do końca 1972 roku Łysica należała do powiatu elbląskiego. Do 1954 była wsią w gminie Tolkmicko, w latach 1954-58 stanowiła gromadę Łysica, a od 1959 – już jako Krynica Morska – posiadała status osiedla. 1 stycznia 1973, w następstwie kolejnej reformy gminnej znoszącej gromady i osiedla, Krynica Morska utraciła status osiedla, stając się wsią sołecką w reaktywowanej gminie Sztutowo w powiecie nowodworsko-gdańskim w woj. gdańskim. Do funkcji administracyjnych Krynica Morska powróciła dopiero po ponad 18 latach, kiedy to 2 kwietnia 1991 z gminy Sztutowo wyłączono wsie Krynica Morska, Nowa Karczma i Przebrno, tworząc z nich miasto Krynica Morska (obecnie jest to gmina miejska w powiecie nowodworskim w woj. pomorskim).
Wakacje nad morzem